ஆன்மாவின் பயணம் - பாகம் ஓன்று

ஆன்மா பலினமற்றது ஜாதி மதம் அற்றது எல்லா உயிரினங்களுக்கும் பொதுவானது. இந்த ஆன்மா ஒரு உடலை போர்த்திக்கொள்ளும் போது  தான் அது பாலினமுள்ள  மனிதனாகவோ மிருகமாகவோ பறவையாகவோ மரம் செடி கொடியாகவோ  உருபெருகிறது. எல்லா ஆன்மாக்களும் பல பிறவிகள் ஆண்பாலாகவும் பெண்பாலாகவும் பிறப்பு எடுத்து பரம்பொருளை சென்றடைகிறது. ஞனப்பானை என்ற கவிதையில்  பூந்தானம் என்ற மலையாள கவிஞர் சொல்லுவது போல "எத்ர  ஜென்மம் மலத்தில் கழிஞ்சதும் எத்ர  ஜென்மம் ஜலத்தில் கழிஞ்சதும் எத்ர ஜென்மங்கள் மண்ணில் கழிஞ்சதும் எத்ர  ஜென்மங்கள் மரங்களாய் நின்னதும் எத்ர  ஜென்மங்கள் மரிச்சு நடந்னதும் எத்ர   ஜென்மங்கள் மிருகங்கள் பசுக்களாய்" பல பல ஜென்மங்கள்.

முக்தி என்பதை அடையும் வரை மீண்டும் மீண்டும் எதோ ஒரு தாயின் கருவறையில்  ஆன்மா  ஜனிக்கிறது. பிறக்கும் போதும் நாம் ஏதும் கொண்டு வருவதில்லை இறக்கும் போதும் நாம் ஏதும் கொண்டு போக முடியாது . அவரவர் கர்மாக்களுக்கு ஏற்ப அவர்களுக்கு ஞானம் வளர சந்தர்பங்களும் சூழ்நிலைகளும் அமையும். அம்மாதிரியான சூழ்நிலைகளில் பக்குவப்பட்டு எல்லா பற்றுகளையும் துறக்கும் போது ஆன்மா முக்தி அடைகிறது.  பற்று என்பது நான் எனது என்ற எண்ணங்கள்.  

எல்லா  பிறவிகளிலும் மனித பிறவி சிறந்தது. ஏனென்றால் மனித பிறவி அடைந்தவுடன் நாம் சிந்தனைக்கு ஏற்ப நடக்க கூடிய சுதந்திரம் நம் ஆன்மாவிற்கு கிடைக்கிறது. எத்தனையோ பிறவிகள் காத்து இருந்து தான் நமக்கு மனிதப்பிறவி கிடைக்கிறது. இனியும் எத்தனையோ மனிதப்பிறப்புகள் எடுக்கவேண்டி இருக்கிறது. இந்த மனித பிறவியில் துன்பங்களுக்கும்  இன்பங்களுக்கும்  மாறி மாறி நாம்  உட்படுத்தப்படுகிறோம். நாம் நம்முடைய பற்றுகளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக துறக்க கற்றுக்கொள்கிறோம்.

நம்மிடையே புதிய ஆன்மாக்களும் பழைய ஆன்மாக்களும் உண்டு. பழைய ஆன்மாக்களை கண்டறிய முடியும். அவர்கள் பற்றற்றவர்களாகவும் அளவுகடந்த  ஞானம் உள்ளவர்களாகவும் நான் எனது என்ற அகம்பாவம் இல்லாதவர்களாகவும் யாரையும் அடிமை படுத்தாமல் சமமாக நடத்துபவர்களாகவும் பேராசை இல்லாதவர்களாகவும் பொறுமை உள்ளவர்களாகவும் இருப்பார்கள். மற்றவர்களுக்கு தன்னால் முடிந்த உதவிகள் செய்வர்.

எதோ ஒரு சமயம் நமது அனுபவத்திற்கு  ஏற்ப நமது ஆன்மா விழித்து கொள்கிறது. நம் உடல் வெறும் ஒரு சட்டை, நமது உடைமைகளும் உறவுகளும்  எதுவும் நமக்கு சொந்தமில்லை என்றும் சீக்கிரமே அழிந்து விடும் என்றும் புரிந்து கொள்கிறோம். எல்லா உயிரினத்தோடும் அன்பு செலுத்த தொடங்கி விடுகிறோம்.  நம்மை நாமே கேள்வி கேட்க தொடங்குகிறோம். நான் யார்? நான் ஏன் இங்கே பிறந்தேன்?  நான் எதற்காக பிறந்தேன்? நான் எங்கே போய்  சென்றடைவேன் ? நான்  யாருக்கும்  கட்டுப்பட்டவன்/வள்?  நான் தாயா, தந்தையா, மகனா, மகளா, மனைவியா, கணவனா? இப்படி எந்த உறவிற்கும் நாம் பொருந்தாதது போலும் ஆண் பெண் பாகுபாடு இன்றியும் சிந்திக்க தொடங்கி விட்டிருந்தீர்களானால் நீங்கள் அதாவது உங்கள் ஆன்மா விழிப்படைய தொடங்கி விட்டர்கள் என்று அர்த்தம்......................

                                                                                                                         (தொடரும் )